Data Loading...
นิทานอีสป 20 เรื่อง ธีรกานต์ Flipbook PDF
นิทานอีสป 20 เรื่อง ธีรกานต์
129 Views
106 Downloads
FLIP PDF 1.38MB
นิทานอีสป 20 เรื่อง จัดทำโดย นำย ธีรกำนต์
แซ่ย่ำง
ชัน้ มัธยมศึกษำปี ท่ี 3/4
เสนอ นำงสำว ศุภำวรรณ วรรณประเสริฐ โรงเรียนศึกษำสงเครำะห์จิตต์อำรีในพระอุปถัมภ์ของสมเด็จ พระศรีนครินทรำบรมรำชชนนี ปี กำรศึกษำ2562
เรื่อง
หน้า
แม่ตน่ ุ กับลูกตุน่
1
อินทรีกบั เหยี่ยว
2
หมากับหอยนางรม
3
หมาป่ ากับแพะ
4
หมากับหมาจิ้งจอก
5
หมาจิ้งจอกกับแพะ
6
วัวป่ ากับแพะ
7
หมาจิ้งจอกกับสิงโต
8
หมาจิ้งจอกกับเม่น
9
คนเลี้ยงแพะกับแพะ
10
สิงโตกับลา
11
แมลงวันกับนา้ ผึ้ง
12
ต้นเพลน
13
ลากับตัก๊ แตน
14
นกกระยางเรื่องมาก
15
หมาป่ ากับลูกแกะ
16
แมวกับฝูงนก
17
กบกับหนู
18
กบกับวัว
19
กวางกับเสือ
20
แม่ตน่ ุ กับลูกตุน่
แม่ตน่ ุ ตัวหนึง่ เพิ่งคลอดลูกออกมาไม่กี่วัน ลูกตุ่นเพิ่งจะลืมตาจึงมองเห็นอะไรไม่ชดั แต่มนั ชอบพูดโอ้อวดกับแม่ว่า "แม่จา๋ หนูมองเห็นแล้วนะ เห็นชัดด้วย" แม่ตน่ ุ ประหลาดใจและไม่ เชือ่ ว่าลูกจะมองเห็นได้เร็วขนาดนี้ จึงคิดหาวิธีที่จะทดสอบลูกของตน โดยนากายานทีมี ลักษณะเป็ นก้อน ๆ มีกลิ่นฉุนมาทดสอบ เธอวางกายานตรงหน้าลูกแล้วถามว่า "ไหนลูก ลองบอกแม่ซิว่าสิ่งนีม้ นั คืออะไร" ลูกตุน่ มองไม่เห็นและไม่ได้กลิ่น มันจึงตอบมัว่ ๆ ไปว่า "ก้อนหินไงล่ะจ๊ะแม่" เมื่อลูกตอบผิด แม่ตน่ ุ จึงสอนลูกว่า "ลูกจ๋า นอกจากตาของลูกจะ มองเห็นไม่ชดั แล้ว จมูกของลูกก็ยังไม่ได้กลิ่นอีกด้วยนะ ทีหลังอย่าโกหกอีกนะจ๊ะ" :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: อย่าพูดโอ้อวดความสามารถเกินจริง
อินทรีกบั เหยี่ยว
นกอินทรีตวั หนึง่ เกาะอยู่บนยอดของกิ่งโอ๊กใหญ่ มันดูเศร้าสร้อยและห่อเหี่ยวมากไม่สมกับเป็ นอินทรีเลย เหยี่ยวตัว หนึง่ ผ่านมาเห็นเข้าพอดี "ทาไมเจ้าถึงได้ดหู งอยเหงาเช่นนัน้ เล่า" เหยี่ยวถาม "ข้าอยากแต่งงาน" อินทรีตอบ "ไม่ขา้ ไม่อาจหาคู่ซึ่งจะดูแลข้าอย่างที่ขา้ ต้องการได้เลย" "เลือกข้าสิ" เหยี่ยวเอ่ย "ข้าแข็งแรงมาก แข็งแรงกว่าเจ้าเสียอีก" "ท่านคิดจริงๆ หรือว่าท่านจะดูแลข้าได้" อินทรีถามด้วยความกระตือรือร้น "แน่นอนสิ ทาไมล่ะ" เหยี่ยวตอบ "นัน่ เป็ นเรื่องที่งา่ ยดายยิ่งนัก ข้าแข็งแรงพอที่จะโฉบ นกกระจอกเทศขึน้ มาได้ดว้ ยกรงเล็บของข้า ราวกับมันเป็ นขนนกเลยทีเดียว" อินทรีตอบตกลงเหยี่ยวในทันที ทว่าหลังจากที่แต่งงานกัน เมื่อเหยี่ยวออกไปหาอาหารให้ เจ้าสาวของมัน ทัง้ หมดที่ได้มากลับกลายเป็ นเพียงหนูตวั เล็กๆ เท่านัน้ "นีน่ ะ่ รึนกกระจอกเทศที่ท่านพูดถึง" อินทรีกล่าวด้วยความรังเกียจ "เพื่อชนะใจเจ้า ข้าจะพูดหรือสัญญาอะไรก็ได้ทงั้ นัน้ แหละ" เหยี่ยวตอบ
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: ทุกสิ่งล้วนเท่าเทียมในเรื่องของความรัก
หมากับหอยนางรม
กาลครั้งหนึง่ มีหมาตัวหนึง่ ชอบกินไข่มาก มันไปเยี่ยมบ้านของแม่ไก่บ่อยครั้ง และในที่สดุ ก็ตะกละเสียจนกลืนไข่ทั้งหมดลงท้องไป วันหนึง่ เจ้าหมาเดินลัดเลาะไปตามชายหาด ณ ที่แห่งนัน้ มันเห็นหอยนางรมตัวหนึง่ และเพียงชัว่ พริบตา หอยนางรมก็ลงไปนอนอยู่ในท้องของเจ้าหมาทัง้ ตัวทัง้ เปลือก คงพอเดาได้ว่า มันจะทาให้เจ้าหมาปวดท้องทุรนทุรายมากสักเพียงใด "ข้าได้รแู้ ล้วละว่า อะไรที่กลมๆ ไม่ใช่ไข่ไปเสียทัง้ หมด" มันครวญครางโหยหวน
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: ความใจเร็วด่วนได้มกั ทาให้ตอ้ งสานึกเสียใจในภายหลังอย่างเจ็บปวด
หมาป่ ากับแพะ
หมาป่ าหิวโซเห็นแพะตัวหนึง่ กาลังเล็มหญ้าอยู่บนยอดผาชัน ซึ่งมันไม่มี ทางจับเจ้าแพะได้เลย "ตรงนัน้ อันตรายมากนะท่าน" หมาป่ าร้องแสร้งทาเป็ นห่วงใยในความ ปลอดภัยของเจ้าแพะเหลือประมาณ "ท่านอาจจะตกลงมาก็ได้ ได้โปรดฟั งข้าแล้วลงมาเสีย เถิด! ตรงนีท้ ่านจะได้กินหญ้านุม่ ๆ และอร่อยที่สดุ ของบ้านเมืองนี้ จะมาเท่าไรก็ได้ตามที่ ท่านต้องการเลยละ" เจ้าแพะมองลงมาจากขอบผา "ท่านช่างห่วงใยตัวข้าเสียนีก่ ระไร" แพะตอบ "และท่านก็ชา่ งเอื้อเฟื้ อเรื่อง หญ้าของท่านเหลือเกิน แต่ขา้ รูจ้ กั ท่านดี ท่านก็แค่คิดถึงอาหารของท่านเท่านัน้ แหละ ไม่ใช่ ข้าหรอก!"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: คาเชิญจากคนเห็นแก่ตวั ย่อมไม่ได้รับการตอบรับ
หมากับหมาจิ้งจอก
มีหมาจานวนหนึง่ เผอิญพบหนังสิงโตเข้าและพยายามฉีกมันเป็ นชิน้ ๆ ด้วยคมเขีย้ ว บังเอิญหมาจิ้งจอกตัวหนึง่ เดินผ่านมาพบเห็นพวกมันจึงหัวเราะเยาะเย้ย
"หากแม้ว่าสิงโตตัวนัน้ ยังมีชวี ิตอยู่" หมาจิ้งจอกพูด "เรื่องคงหลับตาลปั ตร มันคงทา ให้พวกเจ้ารูซ้ ึ่งว่ากรงเล็บของมันคมกว่าฟันของพวกเจ้าเพียงใด"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: การซา้ เติมคนล้มเป็ นเรือ่ งง่ายและน่าเ
หมาจิ้งจอกกับแพะ
หมาจิ้งจอกตัวหนึง่ ตกลงไปในบ่อนา้ ซึ่งถึงแม้จะไม่ลึกมาก แต่มนั ก็พบว่าตัวเองคงปี น กลับขึน้ มาไม่ได้ หลังจากที่มนั อยู่ในบ่อเป็ นเวลานาน ก็มีแพะกระหายนา้ ตัวหนึง่ เดินผ่านมา เจ้าแพะคิดว่าหมาจิ้งจอกลงไปดื่มนา้ เบื้องล่าง มันจึงถามหมาจิ้งจอกว่านา้ นัน้ รสชาติดี ไหม "ดีที่สดุ ในประเทศนีเ้ ลยละ" หมาจิ้งจอกเจ้าเล่หก์ ล่าว "ลองกระโดดลงมาดูสิ มีนา้ มากพอสาหรับเราทัง้ คู่เลย" เจ้าแพะซึ่งกระหายนา้ มาก กระโจนลงไปทันทีและเริ่มดื่มนา้ ทันใดนัน้ หมา จิ้งจอกก็รีบกระโดดขึน้ บนหลังแพะ เหยียบปลายเขาของเจ้าแพะแล้วถีบตัวขึน้ จากบ่อนา้ อย่างว่องไว เมื่อเจ้าอพะโง่เห็นว่ามันตกอยู่ในสภาวการณ์อันเลวร้าย มันก็ออ้ นวอนให้หมา จิ้งจอกช่วยดึงมันขึน้ ไปด้วย ทว่าหมาจิ้งจอกพร้อมมุง่ สู่ป่าแล้ว "ถ้าเจ้ามีไหวพริบมากพอกับเคราของเจ้าละก็นะ เพื่อนยาก" มันวิ่งพรางพลาง "เจ้าคงจะมองหาทางกับขึน้ มาอย่างรอบคอบกว่านีก้ ่อนจะกระโดดลงไปแล้วละ" :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า : :ดูให้ดีก่อนที่จะกระโดด
วัวป่ ากับแพะ
วัวป่ าตัวหนึง่ หนีสิงโตเข้าไปในถา้ ที่ซึ่งคนเลี้ยงแพะใช้เป็ นที่พานักของฝูงแพะยามที่มีพายุ ร้ายและยามคา่ คืน บังเอิญมีแพะหลงฝูงตัวหนึ่งถูกทิ้งไว้ขา้ งหลัง ยังไม่ทนั ที่เจ้าวัวป่ าจะ เดินเข้าไปข้างใน แพะก็โน้มหัวของมันและตรงรี่เข้าขวิดเจ้าวัวป่ าด้วยเขา หากแต่สิงโต ยังคงวนเวียนอยู่ตรงนอกปากทางเข้าถา้ วัวป่ าจึงต้องจาใจยอมรับการเหยียดหยามนัน้
"จงอย่าคิดว่า" มันกล่าว "ข้ายอมรับการกระทาอันแสนขีข้ ลาดของเจ้าเพราะข้า กลัวเจ้าล่ะ เมื่อไรที่สิงโตจากไป ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าอย่างที่เจ้าจะไม่มีวันลืมเลย ทีเดียว"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: การเอาเปรียบขณะที่ผอู้ นื่ มีความทุกข์นบั เป็ นเรือ่ งเลวร้ายอย่างยิ่ง
หมาจิ้งจอกกับสิงโต
หมาจิ้งจอกรุ่นเยาว์ผยู้ ังไม่เคยพานพบสิงโตมาก่อน บังเอิญได้พบสิงโตตัวหนึง่ ในป่ า เพียงแวบแรกที่เห็นก็เพียงพอที่จะทาให้เจ้าจิ้งจอกห้อเหยียดไปหาที่หลบภัยใกล้ตวั ที่สดุ
ครั้งที่สองที่หมาจิ้งจอกเห็นสิงโต มันหยุดยืนหลังต้นไม้แอบมองสิงโตอยู่สกั พัก ก่อน จะเลี่ยงหลบไป แต่พอครั้งที่สาม เจ้าจิ้งจอกก็เดินตรงไปหาสิงโตอย่างอาจหาญและกล่าว โดยไม่แสดงอาการหวัน่ เกรงใดๆ ว่า "สวัสดี ว่าไง พี่เบิ้ม"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: ความคุน้ เคยบ่มเพาะความประมาท และการสนิทชิดเชือ้ กับความชัว่ ร้ายจะลวงเราสู่ อันตราย
หมาจิ้งจอกกับเม่น
หมาจิ้งจอกตัวหนึง่ ตัดสินใจว่ายข้ามแม่นา้ แต่เกือบจะไม่ถึงฝัง่ พอถึงมันก็นอนแผ่หราเต็ม ไปด้วยรอยฟกชา้ และเหนือ่ ยอ่อนจากการดิ้นรนฝ่ ากระแสนา้ เชีย่ วกราก ไม่นานกองทัพ แมลงดูดเลือดก็บินกรูถึงตัวมัน มันได้แต่นอนนิง่ ๆ เพราะหมดแรงเกินกว่าจะวิ่งหนี เม่นตัวหนึง่ ผ่านมาพอดี "ข้าจะไล่แมลงพวกนีใ้ ห้ก็แล้วกัน" มันกล่าวอย่างใจดี
"อย่า อย่า!" หมาจิ้งจอกวิ่งอุทาน "อย่าไปกวนมัน ให้มนั ดูดไปเท่าที่มนั จะดูดได้ ถ้าหากเจ้าไล่มนั ไป พวกแมลงจอมตะกละฝูงใหม่ก็จะเข้ามารุมดูดเลือดน้อยนิดที่ขา้ เหลืออยู่เป็ นแน่"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: หากขจัดความชัว่ ร้ายเพียงเล็กน้อยออกไป อาจต้องเจอกับความชัว่ ร้ายที่ใหญ่หลวง กว่าเดิม
คนเลี้ยงแพะกับแพะ
แพะตัวหนึง่ ออกจากฝูงเพราะถูกดงโควเวอร์ยัว่ ยวนใจ คนเลี้ยงแพะพยายามเรียกมัน กลับมาแต่ไร้ผล มันไม่ยอมเชือ่ ฟังเขา เขาจึงหยิบก้อนหินขึน้ มาก้อนหนึง่ แล้วปาไปถูกเขา แพะหัก
คนเลี้ยงแพะรูส้ ึกตกใจมาก "อย่าบอกเจ้านายนะ" เขาขอร้องเจ้าแพะ "ไม่หรอก" เจ้าแพะพูดขึน้ "ยังไงเขาที่หักมันก็บอกได้ดว้ ยตัวเองอยู่แล้ว"
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: ไม่มีทางซ่อนเร้นการกระทาที่ชวั ่ ร้ายได้
สิงโตกับลา
วันหนึง่ ขณะที่สิงโตเดินอยู่ตามทางในป่ าด้วยความหยิ่งผยอง สรรพสัตว์ทงั้ หลายต่าง หลีกทางให้มนั ด้วยความยาเกรง ลาตัวหนึง่ กลับกล้าร้องหมิ่นศักดิ์ศรีเจ้าป่ าขณะที่มนั เดินผ่านไป
สิงโตเลือดขึน้ หน้าด้วยความโกรธ แต่ทนั ทีที่หันหลังกลับไปเห็นว่าใครเป็ นผูพ้ ดู มันก็ เดินจากไปเงียบๆ เจ้าลาโง่ไม่มีค่าพอที่มนั จะกางกรงเล็บออกมาให้เสื่อมเกียรติเสียด้วยซา้
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: อย่าใส่ใจกับคากล่าวของคนโง่ ลืมมันไปเสีย
แมลงวันกับนา้ ผึง้
โถใส่นา้ ผึ้งใบหนึง่ ล้มควา่ ลง ทาให้นา้ หวานเหนียวไหลเยิ้มออกมากองบนโต๊ะ กลิ่น หวานหอมของนา้ ผึ้งเชือ้ เชิญให้แมลงวันฝูงใหญ่บินมาตอมรอบๆ อย่างรวดเร็ว พวกมัน ไม่รอคาเชิญใดๆ ไม่เลยละ พวกมันบินลงมาจุ่มทัง้ ขาทัง้ ตัว เพื่อสวาปามนา้ ผึ้งตัง้ แต่หัว จรดเท้า ปี กของพวกมันเหนียวเหนอะติดกัน จนไม่อาจดึงเท้าขึน้ มาจากกองนา้ ผึ้ง เหนียวๆ ได้ ในที่สดุ พวกมันก็ตาย พลีชพี ให้กบั รสชาติแห่งความหวาน
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: อย่าโลภกับความพึงพอใจเพียงชัว่ แล่น เพราะมันอาจทาลายเราได้
ต้นเพลน
นักเดินทางสองคนเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดยามเที่ยงวัน พวกเขาพยายามหาต้นไม้ที่แผ่ กิ่งก้านสาขาเพื่ออาศัยพักใต้ร่มเงา ขณะที่กาลังเอนกายหลบแดดอยู่ใต้ใบบังอังน่ารื่มรมย์ พวกเขาก็เห็นว่ามันคือต้นเพลน "ต้นเพลนนีช่ า่ งไร้ประโยชน์เสียจริง!" หนึง่ ในนัน้ พูดขึน้ "ลูกผลใดๆ ก็ไม่มีแถม ใบที่ร่วงลงมาก็มีแต่ทาให้พื้นสกปรกรกไปหมด"
"เจ้าสิ่งมีชวี ิตที่ไร้สานึก!" ต้นเพลนพูดขึน้ ทันที "พวกเจ้าเอนกายอาศัยร่มเงา ของข้าอยู่ตรงนี้ ยังมีหน้ามาพูดว่าข้าไร้ประโยชน์อีก ช่างอกตัญญูนกั โอ ท่านเทพจูปิเตอร์ พวกมนุษย์สมควรได้รับความกรุณาไหมนี"่
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: ความกรุณาอันประเสริฐสุดของเรามักได้รับการชืน่ ชมน้อยที่สดุ เสมอ
ลากับตัก๊ แตน
วันหนึง่ ขณะที่ลากาลังเดินอยู่ในท้องทุ่ง มันพบตัก๊ แตนตัวหนึง่ กรีดร้องอย่างเบิกบานตรง มุมหนึง่ ของทุ่งที่มีหญ้าขึน้ เต็ม เจ้าลาฟังเพลงของตัก๊ แตนด้วยความชืน่ ชมยิ่งนัก มันเป็ นเพลงที่เปี่ ยมด้วยความร่า เริง จนหัวใจที่ใฝ่ หาความสาราญของลาแทบจะล้นไปด้วยความปรารถนาที่จะร้องเพลงให้ ได้อย่างตัก๊ แตน "อะไรกันหรือ" เจ้าลาถามอย่างนอบน้อมยิ่ง "อะไรทาให้ท่านมีเสียงไพเราะเสนาะหู เช่นนี้ ท่านกินอะไรเป็ นพิเศษหรือเปล่า หรือมีนา้ ทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ใดที่ทาให้ท่านขับขานเพลง ได้วิเศษเช่นนี"้ "มีสิ" เจ้าตัก๊ แตนผูน้ ยิ มชมชอบความขบขันตอบ "พวกเรากินนา้ ค้าง! ท่านลองดูก็ จะรูเ้ อง" ดังนัน้ ในเวลาต่อมา เจ้าลาก็ไม่กินไม่ดื่มสิ่งใดอีกเลยนอกจากนา้ ค้าง เป็ นธรรมดา ไม่นานเจ้าลาโง่ผนู้ า่ สงสารก็ตายจากไป
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: กฎแห่งธรรมชาติไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้
นกกระยางเรื่องมาก
นกกระยางตัวหนึง่ ค่อยๆ เยื้องย่างไปตามฝัง่ ลาธาร สายตาจับจ้องนา้ ใสแจ๋ว ลาคอยาว และจะงอยปากแหลมของมันพร้อมจะจิกอาหารชิน้ เล็กๆ เป็ นมื้อเช้า ในนา้ ใสมีฝูงปลา มากมาย แต่คณ ุ ชายนกกระยางก็ไม่ชนื่ ชมยินดีกบั เช้าวันนัน้ แม้แต่นอ้ ย "ข้าไม่กินปลาตัวเล็กตัวน้อยหรอก" มันเอ่ยขึน พวกปลาซิวปลาสร้อยไม่เหมาะกับ นกกระยางสักนิด ทันใดนัน้ ก็มีปลาเพิรช์ น้อยงดงามว่ายเข้ามาใกล้ๆ "ก็ยังไม่ใช่อีกนัน่ ละ" นกกระยาง พูด "ข้าไม่เสียแรงอ้าปากเพื่อของพรรค์นนั้ อยูแ่ ล้ว!" เมื่อดวงอาทิตย์ลอยสูง ฝูงปลาก็ว่ายจากนา้ ตื้นแถวริมตลิ่งดาลงสู่นา้ เย็นที่ลึกกว่า กลางลาธาร คราวนีน้ กกระยางไม่เห็นปลาหลงเหลือสักตัว สุดท้ายมันอดดีใจไม่ได้ที่อย่าง น้อยก็อตุ ส่าห์ได้หอยทากตัวจิ๋วมาเป็ นอาหารเช้าตัวหนึง่
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: อย่าเรื่องมากเกินไป มิฉะนัน้ อาจเหลือแต่สิ่งที่แย่ที่สดุ หรือไม่ก็ไม่ได้อะไรเลย
หมาป่ ากับลูกแกะ
กาลครั้งหนึง่ นานมาแล้ว มีหมาป่ าตัวหนึง่ กาลังกินนา้ อยู่ที่นา้ ตกบนเนินเขา และพอมันเงย หน้าขึน้ มาก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึง่ กาลังจะกินนา้ ที่ใหลลงไปเบื้องล่าง มันคิดที่จะจับลูก แกะกินเป็ นอาหาร จึงหาข้ออ้างและตะโกนว่า "เจ้าบังอาจมากวนนา้ ที่ขา้ กาลังกินอยู่ให้เลอะ โคลนสกปรกได้อย่างไร" "เปล่านะท่าน ข้าเปล่า" เจ้าลูกแกะพูด "ถ้านา้ ข้างบนนัน้ มีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้า ไม่ได้เป็ นต้นเหตุแน่นอนเพราะนา้ นีใ้ หลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว"
เจ้าหมาป่ าจึงพูดกลับไปว่า "ถ้าอย่างนัน้ ละก็ ทาไมช่วงเวลานีเ้ มื่อปี ที่แล้วเจ้าถึงมา ด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย" "เป็ นไปไม่ได้หรอกท่าน" เจ้าหมาป่ าคาราม "ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ตอ้ ง เป็ นพ่อของเจ้าแน่ๆ" ว่าแล้วเจ้าหมาป่ าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผูน้ า่ สงสาร และขยา้ กิน อย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนัน้ เลย
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: คนชัว่ มักหาข้อแก้ตวั ให้กบั การกระทาของตัวเองได้เสมอ
แมวกับฝูงนก
แมวตัวหนึง่ เห็นนกบินมาเกาะที่พ่มุ ไม้หน้าบ้านทุกวัน ก็คิดอยากจะจับมา กินเป็ นอาหารมันพยายามไล่จบั อยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้เสียที วันหนึง่ มัน จึงออกอุบายเชิญให้ฝูงนกมาร่วมงานวันเกิด ฝูงนกหลงเชือ่ และมาตาย คาเชิญของแมว ทันทีที่ฝูงนกเข้ามาในบ้าน แมวก็รีบปิ ดประตูทนั ที นกตัว หนึง่ มองไปรอบบ้านไม่เห็นมีสตั ว์อื่น ๆ จึงถามแมวว่า "นีท่ ่านไม่ได้เชิญ หนูหรือหมามาด้วยหรอกเหรอ" แมวตอบว่า "ถ้าข้าเชิญพวกนัน้ มา ข้า คงจะจัดการกับพวกเจ้าได้ยากขึน้ น่ะสิ" พูดจบมันก็ค่อย ๆ จับนกกินทีละ ตัวจนหมด :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: คนโง่มกั รูไ้ ม่เท่าทันคนเจ้าเล่ห์
กบกับหนู
หนูตวั หนึง่ ออกเดินทางท่องเที่ยวจนมาถึงลาธาร เพื่อหาอาหาร มันเห็นว่าอีกฝัง่ ของลาธารมีอาหารอุดมสมบูรณ์ จึงคิดจะข้ามฝัง่ ไป มันเดินไปหากบที่อยูแ่ ถวนัน้ แล้วบอกให้พามันว่ายนา้ ข้ามไป แต่กบปฏิเสธ "ข้าก็ตวั พอๆกับท่าน แล้วข้าจะพา ท่านข้ามไปได้อย่างไร" หนูไม่ยอมและยืนยืนที่จะไปให้ได้ ด้วยความราคาญกบจึง ยอมโดยให้หนูเอาเท้าผูกติดกับเท้าของมันแล้วว่ายนา้ พาไป เมือ่ มาถึงกลางลา ธารกบว่ายนา้ ต่อไปไม่ไหวจึงหยุด และก่อนที่ทงั้ สองจะจมนา้ ไปด้วยกัน ก็มีนก เหยี่ยวตัวหนึง่ บินผ่านมาเห็นเข้า จึงบินโฉบลงมาคาบทัง้ สองไปกินพร้อมๆ กัน :: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: การบังคับเอาประโยชน์จากผูท้ ี่ไม่สามารถให้ได้ ย่อมมีแต่ความเสียหาย
กบกับวัว
วัวตัวหนึง่ เดินไปในบึงที่มีกอกกอยู่เต็มเพื่อดื่มนา้ หลังจากที่มนั ทิ้งตัวลงไปในนา้ อย่างแรง มันก็ไปเหยียบเจ้ากบน้อยตัวหนึง่ แหลกคาโคลน แม่กบหาลูกกบน้อยไม่เจอจึงไปถามหา จากพี่ชายและพี่สาวของมันว่าเกิดอะไรขึน้ กับเจ้ากบน้อย "สัตว์ประหลาดตัวใหญ่มากๆ ครับแม่" หนึง่ ในนัน้ พูดขึน้ "มันเหยียบน้องกบน้อย ด้วยเท้าอันใหญ่โตของมัน" "ใหญ่แค่ไหนกัน! " แม่กบร้องถาม พลางพองตัวขึน้ "ใหญ่แค่นไี้ ด้ไหม" "โอ้ ใหญ่กว่านัน้ มากครับ!" พวกมันร้องขึน้ แม่กบจึงพองตัวขึน้ ไปอีก "มันไม่มีทางใหญ่ไปกว่านีแ้ น่ๆ" แม่กบพูด แม่พวกลูกกบพากันบอกว่าเจ้าสัตว์ ประหลาดตัวใหญ่กว่านัน้ อีกมากๆ แม่กบจึงพองตัวให้ใหญ่ขนึ้ ใหญ่ขนึ้ ใหญ่ขนึ้ ไปเรื่อยๆ จนในที่สดุ มันก็ทอ้ งแตกตาย
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: อย่าพยายามทาอะไรเกินตัว
กวางกับเสือ
กวางตัวหนึง่ หนีการตามล่าของนายพราน กระโจนเผ่นหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อพบถา้ แห่งหนึง่ ก็ลนลานรีบเข้าไปหลบซ่อน โดยไม่ทนั ได้สารวจให้ดีเสียก่อน ขณะนัน้ เสือตัวหนึง่ กาลังนอนหลับอยู่ในถา้ ได้ยินเสียงฝี เท้าของกวางก็สะดุง้ ตื่น มันเห็นกวางเดินตื่นกลัวเข้า มา เสือโคร่งก็แสยะยิ้มแยกเขีย้ ว นึกในใจว่า "โอ้โห! วันนีโ้ ชคดีจริง ๆ จู่ ๆ ก็มีเหยื่อมาให้ ขยา้ กินถึงที่" เสือโคร่งหมอบซุ่มรอให้กวางเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกระโจนเข้าตะปบกวางโชค ร้าย กินเป็ นอาหารได้อย่างง่ายดาย
:: นิทานเรื่องนีส้ อนให้รวู้ ่า :: จงมีสติ พิจารณาให้รอบคอบก่อนเสมอ