Data Loading...
นิทานพื้นบ้าน เรื่อง ปลาบู่ทอง Flipbook PDF
จิรวุฒิ
117 Views
92 Downloads
FLIP PDF 204.96KB
นิทานพืน้ บ้ าน เรื่ อง ปลาบู่ทอง
นานมาแล้ ว มีชายหาปลาคนหนึ่งชื่อว่า “ ทารก ”(ทาระกะ) เขามีภรรยาสองคน คนแรกชื่อว่า “ ขนิ ษฐา ” คนที่สองชื่อว่า “ ขนิษฐี ” นางกนิษฐามีลกู สาวคนเดียวชื่อว่า “ เอือ้ ย ” ในขณะที่นางกนิษฐี มีลกู สาวสองคน คนแรกชื่อ “ อ้ าย ” กับ “ อี่ ” ชายหาปลาไม่ชอบภรรยาหลวงและลูกสาวของนาง จึงมักจะดุด่าและบังคับให้ ทางานหนักทุกวันในขณะที่นางกนิษฐี ผ้ เู ป็ นภรรยา น้ อยกับลูกสาวสองคนใช้ ชีวิตอยู่อย่างสบายเพราะไม่ต้องทางานหนักเหมือนอย่าง แม่ลกู คู่นน…อย่ ั้ างไรก็ตามทัง้ นางกนิษฐี และลูก ๆ ของนางก็ยงั เกลียดนางกนิษฐาและเอื ้อยอีกซ ้ายังอิจฉาริ ษยา และหาทางกลัน่ แกล้ งสองแม่ลกู อยู่ตลอดเวลา… ทุก ๆ เช้ า ชายหาปลาจะออกไปทอดแหหาปลาในแม่นา้ และจะมีภรรยาสองคนผลัดกันเป็ นคนพายเรื อ ให้ คนละวันหลังจากได้ ป ลา มากพอในแต่ละวันแล้ วก็จะนาไปขายที่ตลาดก่อนกลับบ้ าน
หลังจากจมน ้าตาย นางกนิษฐาก็ไปเกิดเป็ นปลาบู่ทอง ว่ายน ้ามาที่ท่าน ้าหน้ าบ้ านและรอเอื ้อยด้ วยความรัก ปลาบู่ทองเล่าเรื่ อง ทังหมดให้ ้ เอื ้อยฟั ง นางสงสารผู้เป็ นแม่มาก นางจะนาอาหารมาให้ ปลาผู้เป็ นมารดาและพูดคุยกันเพื่อจะได้ ลืมความทุกข์โศกทัง้ ปวง แต่ไม่นานนัก…อ้ ายก็ร้ ู เรื่ องเข้ าจึงไปบอกให้ แม่ตนเองทราบและแล้ วผู้เป็ นแม่ก็วางแผนฆ่าปลาบู่ ทองเสีย…ในขณะที่เอื ้อย ได้ รับคาสัง่ ให้ ไปเลี ้ยงวัวในทุ่งนา ปลาบู่ทองก็ถกู ล่อไปฆ่ากินเป็ นอาหาร ผู้เป็ นแม่เลี ้ยง ให้ หมาและแมวกินก้ างปลาบู่ทองหมด และโยนเกล็ดทิ ้งไป ด้ วยความสงสารเอื ้อยจึงไปถามหมาและแมวซึ่งทังสองก็ ้ ปฏิเสธที่จะบอกความจริ ง เป็ ดเข้ า มาปลอบเอื ้อย และมอบเกล็ดปลาบู่ทองให้ นาง เอื ้อยเสียใจมากที่ได้ ร้ ูเรื่ อง ดังนั ้ นนางจึ ้ งฝั งเกล็ดปลาบู่ ทองไว้ ในป่ า และตังอธิ ้ ฐานขอให้ แม่มา เกิดเป็ นต้ นมะเขือเปราะ
ด้ วยพรของเทวดา ทันใดนัน…ก็ ้ เกิดต้ นมะเขือเปราะงอกงามขึ ้น นับแต่นนมาเอื ั้ ้อยก็มีความสุข ได้ มากราบไหว้ และพูดคุยกับต้ น มะเขือเปราะทุกวัน แต่โชคร้ าย…อ้ ายก็แอบมาเห็นอีก จึงไปบอกแม่ของตน ผู้เป็ นแม่จึงสัง่ ให้ นางถอนต้ นมะเขือเปราะทิ ้ง แล้ ว นาผลมาทานทันที หลังจากกินแล้ วก็โยนเม็ดมะเขือเปราะทิ ้งไป เป็ ดก็เก็บเม็ดมะเขือไว้ ให้ เอื ้อยอีก เอื ้อยเสียใจอย่างสุดซึ ้ง นางจึง นาเม็ดมะเขือไปปลูกไว้ ในป่ าแล้ วอธิฐาน ขอให้ แม่เกิดเป็ นต้ นโพธิ์ เพื่อที่นางจะได้ กราบไหว้ บชู า และด้ วยพรของเทวดาต้ นโพธิ์ เงินโพธิ์ทองก็งอกงามขึ ้นในบัดดล ในกาลต่อมา…พระเจ้ าพรหมทัตเสด็จมาทรงเห็นต้ นโพธิ์ก็ทรงอยากได้ ไปปลูกในวังจึงให้ ถามหาเจ้ าของ และเมื่อได้ รับการกราบ ทูลให้ ทรงทราบพระองค์ก็ทรงประสงค์ที่จะพบเอื ้อย และเอื ้อยก็ได้ กราบทูลเรื่ องราวทังหมดให้ ้ ทรงทราบ ด้ วยความสงสารในตัว นาง พระองค์จึงตัดสินพระทัยที่จะอธิ เษกสมรสกับเอื ้อยและตังให้ ้ เป็ นพระราชี นี และพระเจ้ าพรหมทัตทรงถอนต้ นโพธิ์ไม่ขึ ้นแม้ จะมีไพร่ พลช่วยก็ตาม จึงทรงรับสัง่ ให้ เอื ้อยถอนมาให้ พระองค์ และเมื่อเอื ้อยขออนุญาตมารดาของตนก็สามารถถอนต้ นโพธิ์ขึ ้น ได้ โดยง่าย พระเจ้ าพรหมทัตทรงแปลกพระทัย และทรงดาริ ว่าเอื ้อยมีบญ ุ บารมีสมเป็ นพระชาชินี จึงพาไปอยู่ใ นวังและทรงตังให้ ้ เป็ น…พระชาชินีของพระองค์
ในขณะเดียวกัน แม่เลี ้ยงและลูกสาวทังสองของนางก็ ้ เกิดความอิจฉาริ ษยาอย่างมากที่ได้ ร้ ูข่าวว่า เอื ้อยตอนนี ้ได้ กลายเป็ นพระราชินีไปแล้ ว จึงไปหายายเฒ่าผู้หนึ่งซึ่งก็ออกอุบายให้ ส่งข่าวไปบอกราชินีเอือ้ ยว่าบิดาของนางเจ็บหนักใกล้ จะตายแล้ ว ทันที ที่ได้ รับข่าวราชินีเอือ้ ยผู้ กตัญญูก็รีบกลับมาเยี่ยมบิดาที่บ้าน แต่ก่อนที่จะเข้ าบ้ าน ผู้เป็ นแม่เลี ้ยงบอกให้ นางถอดเครื่ องทรงราชินีอ อกแล้ วให้ ไปอาบน ้าก่อนจึงค่อยไป พบบิดา ในขณะเดินเข้ าไปในห้ องด้ านใน พระราชินีผ้ นู ่าสงสารก็ตกลงไปในกระทะน ้าเดือดที่นางแม่เลี ้ยงจอมริ ษยาซ่อนไว้ เบื ้องล่าง ยังผลให้ พระราชินีสิ ้นพระชนม์ในทันที จากนันอ้ ้ ายก็รีบแต่งเครื่ องทรงพระราชินี และกลับวังโดยปลอมเป็ นเอื ้อย นางเข้ าไปพ บพระราชาผู้ซึ่งแสดง อาการไม่คอ่ ยจะเชื่อว่าเป็ นเอื ้อย แต่อ้ายก็ใช้ คาถาที่ยายเฒ่าให้ มาเสกให้ พระราชาอยู่ใต้ อานาจของตน แม้ กระนันพระราชาก็ ้ ยงั คงสงสัยอยู่ ดีวา่ ทาไมต้ นโพธิ์ จึงดูเหี่ยวเฉาไม่มีชีวิตชีวา
หลังจากถูกฆาตกรรมแล้ วราชินีเอือ้ ยก็ไปเกิดเป็ นนกแขกเต้ า ด้ วยความรักและห่วงใยในพระราชา จึงบินมาหาพระองค์และกรา บทูลให้ พระองค์ทราบเรื่ องราวทังหมด ้ หลังจากสัตว์ผ้ นู ่าสงสารกราบทูลเรื่ องราวให้ ทรงทราบ พระองค์ก็ทรงเลี ้ยงดูนกแขกเต้ าไว้ ในกรงทอง และทรง พูดคุยด้ วยเสมอ และแล้ ววันหนึง่ ราชินีปลอมอ้ ายก็แอบมารู้จนได้ ดังนันในขณะที ้ ่พระราชาเสด็จออกป่ าเพื่อคล้ อ งช้ างเผือกมาสู่บารมี ราชินี ปลอมก็จบั นกแขกเต้ าผู้น่าสงสารถอนขนจนหมดแล้ วส่งไปให้ แม่ครัวแกง นกแขกเต้ าแกล้ งทาเป็ นนอนตาย แม่ครัวเลยไม่สนใจปล่อยมันไว้ ในครัวรอเวลาที่จะทาแกงนกถวายพระราชินีในตอนเย็น …เจ้ านกแขกเต้ าผู้ปราศจากขนและทุกข์ทรมาน จึงสบโอกาสหนีเข้ าไปซ่อนตัวอยู่ ในโพรงหนู เมื่อหานกที่นอนตายอยู่ไม่พบและกลัวจะมีความผิด แม่ครัวจึงไปหาซื ้อนกอื่นมาแกงถวายพระราชินีแทน ฝ่ า ยแม่ครัวได้ รับรางวัล ตอบแทนเป็ นผ้ าสะไบ…เจ้ านกแขกเต้ าผู้น่าสงสารอาศัยอยู่ในโพรงหนู จนกระทัง่ ขนขึน้ เต็มตัวก็บอกลาหนู ซึ่งก็อาสาพาไปส่งถึงชายป่ า ในขณะท่องเที่ยวไปในป่ าอยู่ตามลาพังก็เกือบจะถูกงูกินไปแล้ ว โชคดีที่นกใหญ่มาจับงูกินเสียก่อน
และแล้ ว…นกแขกเต้ าก็มาพบพระฤๅษี ผ้ ซู ึ่งเกิดความสงสารก็เลยช่วยชุบนกแขกเต้ าให้ กลายเป็ นหญิงสาวสวย พระฤๅษี ก็เลี ย้ งดูเอื ้อยอย่าง ลูกสาวของตน แต่ก็สงั เกตเห็นว่าลูกบุญธรรมของตนดูจะเหงาหงอยอยู่ตลอดเวลา ดังนันท่ ้ านจึงวาดรูปขึ ้นหลายๆ รูปแล้ ว ให้ เอื ้อยเลือกเอารูป เดียว หลังจากเลือกแล้ วท่านก็จะเสกให้ เป็ นคน เอื ้อยได้ เลือกเอารูปเด็กชายมอบให้ ฤๅษี ฤๅษี ใช้ คาถาเสกให้ เป็ นคนเพื่อ ที่นางจะได้ เลี ้ยงดูเป็ น บุตรชาย ท่านฤๅษีจึงตังชื ้ ่อเด็กชายนันว่ ้ า “ลพ” ผ่าน ไปหลายปี เจ้ าลบเกิดความสงสัยว่าพ่อเป็ นใคร เอื ้อยจึงเล่าเรื่ องราวต่างๆ ให้ ฟัง ทาให้ ลบร้ องขอที่จะเข้ าไปในวังเพื่อกราบทูลพระเจ้ า พรหมทัตให้ ทรงทราบความจริ ง เอื ้อยได้ ร้อยพวงมาลัยฝากไปถวายพระเจ้ าพรหมทัตด้ วย ลพเดินทางมาถึงพระราชวัง ก็พยายามหาทางจนได้ โอกาสเข้ าเฝ้าพระเจ้ าพรหมทัตและถวายพวงมาลัย พระเจ้ าพรหมทั ตเห็นฝี มือร้ อยมาลัยก็จดจาได้ ว่าเป็ นฝี มือของเอือ้ ย ลพจึงกราบทูล เรื่ องราวของเอื ้อยถวาย พระเจ้ าพรหมทัตดีพระทัยที่เอื ้อยยังมีชีวิตอยู่ จึงเสด็จไปรับเอื ้อยกลับคืนสูพ่ ระราชวัง
เมื่ออ้ ายทราบว่าเอื ้อยได้ กลับมาที่พระราชวังแล้ วอ้ ายกลัวความผิดจึงชิงดื่มยาพิษฆ่าตัวตายไปก่อน ส่วนขนิษฐี และอี่ก็ถกู พระเจ้ าพรหมทัต ลงโทษ ด้ วยการขับออกนอกวังกลับบ้ านไปและให้ ถือศีลบาเพ็ญความดีตลอดชีวิต …เอือ้ ยและต้ นโพธิ์ เงินโพธิ์ ทองก็มีชีวิตที่สงบสุข นับ จากนันเป็ ้ นต้ นมา นิทานเรื่องนีส้ อนให้ ร้ ูว่า 1.ความกตัญญู…เป็ นดั่งเกราะป้ องกันภัย และนาพาให้ พบแต่ ความเจริญรุ่ งเรือง 2. ททมาโน ปิ โย โหติ…ผู้ให้ ย่อมเป็ นที่รัก ยิ่งให้ ย่ งิ ได้ ยิ่งหวงยิ่งอด เราไม่ หวงเราไม่ อด หมดเดี๋ยวก็มา